Niejednokrotnie rodzice chcą zabezpieczyć na przyszłość potrzeby mieszkaniowe swoich dzieci, dokonując na ich rzecz przykładowo darowizny nieruchomości.

Zasadą jest, że rodzic powinien uzyskać uprzednią zgodę sądu opiekuńczego na wszelkie czynności przekraczające zakres zwykłego zarządu majątkiem dziecka.

Ustawa jednocześnie nie wprowadza katalogu takich czynności i każdy przypadek należy oceniać indywidualnie. Konsekwencje braku zgody sądu są dotkliwe, gdyż wiążą się z nieważnością czynności prawnej dokonanej przez przedstawiciela ustawowego (rodzica).

Czy zalicza się do nich dokonanie darowizny nieruchomości na rzecz dziecka?

Na powyższy temat jeszcze w latach siedemdziesiątych wypowiedział się Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 30 kwietnia 1977 r., sygn. akt: III CZP 73/76, w której to zaprezentował pogląd aktualny po dziś dzień wskazując, iż rodzice mogą nabywać dla małoletniego dziecka nieruchomości na podstawie umowy darowizny bez uzyskania zgody sądu opiekuńczego ale tylko wtedy, gdy nieruchomość jest w stanie wolnym od zobowiązań wobec darczyńcy lub osób trzecich.  Sąd Najwyższy doszedł do przekonania, że bezpłatne przysporzenie, z którym nie wiążą się żadne zobowiązania obciążające majątek małoletniego, pozostaje w zgodzie z dobrem dziecka i nie stwarza zagrożenia dla jego interesów.

Odmienną ocenę należałoby poczynić, gdyby przykładowo nieruchomość była obciążona hipoteką lub innym ograniczonym prawem rzeczowym (np. służebnością). Ze względu na istniejące obciążenie, zgodnie z tezą zacytowanej uchwały, konieczne byłoby uzyskanie zgody sądu opiekuńczego. Posiadając, taką zgodę mającą swój wyraz w postanowieniu sądowym, rodzice małoletniego mogą udać się do notariusza celem zawarcia w jego imieniu umowy darowizny.

Jako adwokat specjalizujący się w prawie rodzinnym niejednokrotnie miałam okazję przygotowywać stosowny wniosek do sądu opiekuńczego. Z chęcią dokonam dla Państwa analizy pod kątem konieczności uzyskania zgody sądu opiekuńczego i wystosuje potrzebny wniosek.  Zapraszam do skorzystania z usług prawnych w tym zakresie.

PODSTAWA PRAWNA:

art. 101 § 3 ustawy z dnia 25 lutego 2024 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2023 r., poz. 2809 – tekst jednolity)

Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 30 kwietnia 1977 r., sygn. akt: III CZP 73/76, LEX nr 2153

Stan prawny na dzień publikacji wpisu.

Zamieszczone informacje nie stanowią porady prawnej w indywidualnej sprawie. W celu skorzystania z usługi prawnej zapraszam do kontaktu. Kancelaria nie ponosi odpowiedzialności za sposób wykorzystania przedstawionych treści.