Doręczenia komornicze obowiązują w procedurze cywilnej już od kilku lat, jednak ubiegłoroczną nowelizacją ujednolicono tę instytucję.  Zmiany zostały wprowadzone nowelą kodeksu postępowania cywilnego z dnia 9 marca 2023 r., która weszła w życie 1 lipca 2023 r.

Przez niniejszy wpis chcę zwrócić uwagę na powagę konsekwencji związanych z nieodebraniem przez pozwanego przesyłki sądowej.

Nie uległ zmianie krąg odbiorców, wobec których stosuje się doręczenia za pośrednictwem komornika, nadal są to osoby fizyczne, w tym także przedsiębiorcy wpisani do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

W niniejszym wpisie omówię kwestię doręczeń komorniczych w zakresie przesyłek adresowanych do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Przed zaistnieniem przesłanek do zastosowania omawianej formy doręczania korespondencji sądowej (o jaką korespondencję chodzi, wskazuję w dalszej części wpisu), posługując się operatorem pocztowym sąd podejmuje próbę doręczenia przesyłki pozwanemu, a w razie jego nieobecności taki operator pozostawia w skrzynce pocztowej zawiadomienie o złożeniu pisma w placówce pocztowej, po 7 dniach powtarza się całą procedurę, pozostawiając zawiadomienie powtórne.

W razie nieodebrania przesyłki przez pozwanego – osobę fizyczną, sąd poddaje analizie czy spełnione zostały przesłanki do zastosowania procedury tzw. doręczenia przesyłki za pośrednictwem komornika sądowego. Przy czym to nie sąd, a powód jest zobowiązany do wykorzystania omawianej procedury doręczenia, i pokrycia kosztów z tym związanych, których zwrotu może się następnie domagać od pozwanego.

Aby zastosować omawianą procedurę stwierdzić należy, że:

• pozwany nie odebrał wysłanego pod wskazany adres pozwu, innego pisma procesowego lub orzeczenia wywołującego potrzebę obrony jego praw;
• wcześniej nie doręczono pozwanemu innej przesyłki w sprawie;
• pozwany nie odmówił przyjęcia przesyłki – w takiej sytuacji zgodnie z przepisami doręczenie uważa się za skuteczne, a doręczający (placówka pocztowa) zwraca pismo do sądu z adnotacją o odmowie jego przyjęcia przez pozwanego;

Doręczenie przez komornika wymaga też pokrycia przez osobę żądającą doręczenia specjalnej opłaty w wysokości 60 zł.

W tym miejscu nadmienić należy, że jako negatywną przesłankę zastosowania instytucji doręczenia komorniczego ustawodawca wskazał brak wątpliwości co do adresu pozwanego wskazanego w pozwie, i to nawet, jeśli ten nie odebrał wysłanej do niego korespondencji sądowej. Dzieje się tak m.in. w sytuacji, gdy adres pozwanego jest znany sądowi z innych toczących się postępowań (w równoległej sprawie pozwany odbiera korespondencję pod tym samym adresem).

W razie spełnienia powyższych przesłanek, sąd zawiadamia powoda o zwrocie przesyłki adresowanej do pozwanego, jednocześnie przekazując powodowi odpis tego pisma z zobowiązaniem do doręczenia go pozwanemu za pośrednictwem komornika sądowego. Powód ma dwa miesiące, które liczone są od dnia doręczenia mu przez sąd powyższego zobowiązania, na doręczenie pisma pozwanemu przez komornika. Inaczej powód narażony jest na zawieszenie, a następnie umorzenie postępowania sądowego.

We wskazanym, dwumiesięcznym terminie powód składa sądowi potwierdzenie doręczenia pisma pozwanemu za pośrednictwem komornika lub zwraca sądowi korespondencję adresowaną do pozwanego wraz z dowodem na piśmie, że pozwany zamieszkuje pod adresem wskazanym w pozwie. Ta ostatnia sytuacja wywołuje daleko idące konsekwencje dla pozwanego, bowiem jeśli powód wykaże dowodem na piśmie, że pozwany zamieszkuje pod adresem wskazanym w pozwie, to przyjmuje się skuteczność doręczenia przez podwójne awizo (omawiana wyżej standardowa procedura). Co istotne, nawet jeśli komornik następnie doręczyłby pozwanemu pozew lub inne pismo na ten sam adres, to ta czynność sama w sobie nie powoduje na nowo rozpoczęcia biegu terminu, które ustawa wiąże z doręczeniem pisma (np. dwutygodniowy termin liczony od doręczenia pisma na złożenie odpowiedzi na pozew lub sprzeciwu od nakazu zapłaty). Komornik jednak musi o tym pouczyć pozwanego.

PODSTAWA PRAWNA:

art. 139 § 1 i 2 i 139¹   ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2023, poz. 1550)

art. 1 pkt 18 i 19 ustawy z dnia 9 marca 2023 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2023 r., poz. 614).

Stan prawny na dzień publikacji wpisu.

Zamieszczone informacje nie stanowią porady prawnej w indywidualnej sprawie. W celu skorzystania z usługi prawnej zapraszam do kontaktu. Kancelaria nie ponosi odpowiedzialności za sposób wykorzystania przedstawionych treści.